"অকবিতা"

শামুক এটা আগবাঢ়ি আহিছিল

শামুকীয়া গতিৰে

মোৰ ফালে |

ঠিক য’ত ঘাঁহনি ডৰা শেষ হৈছিল

তাৰ পৰাই আৰম্ভণী

মোৰ দীঘল পদূলী,

পদূলি মূৰত

সৰা শেৱালী

সুগন্ধি শেৱালীৰ সুবাস লৈ

তাই এখন্তেক জিৰাইছিল,

খোলাটোৰ বাহিৰলৈ মূৰ উলিয়াই

জুমি চাইছিল পদূলিলৈ

আৰু কিমান দুৰ ?

মোৰ পৰা তাইলৈ,

তাই সোমাই আহিছিল

শামুকীয়া গতিৰে

মোৰ পদুলিৰে

মোৰ কাষলৈ,

এইবাৰ তাই ৰৈছিল

এটা বৰ্গক্ষেত্ৰৰ

সোমাঁজত;

চাৰিটা চুকত, চাৰিডাল দণ্ড

আকাশলৈ উলম্ব,

তাৰে এডাল দণ্ডত চুচৰি চুচৰি

তাই উঠি আহিছিল

মোৰ ফালে,

এবাৰ পিছলে,

আকৌ উঠে

এনে বহু উঠা-নমাৰ শেষত

তাই আহি মোৰ বুকু পালেহি !

দুইখন বুকুৰ

উশাহ ঘন....

বৈ আহে তললৈ

উশাহ ঘন বুকুৰ পৰা ঘাম

শামুকীয়া গতিৰে...

বহু খলা-বমা

ঘামেৰে উপচে

এসময়ত বুকু নিতাল মাৰে;

সিথিল দুই বুকুৰ ফাঁকেৰে

এছাটি বতাহ বলে.....

শামুক এটা আহি আছিল

শামুকীয়া গতিৰে ||